Ο Κώστας Τσίλης αποχαιρετά τον παλίκαρο Νίκο Ξηροκώστα μόνο μ' ένα «ντρέπομαι»...
Τέτοιες ώρες υπό κανονικές συνθήκες θα έγραφα για το πόσο σημαντικό είναι να κάνουν όλοι όλα όσα χρειάζονται για να περάσει η ΑΕΚ τη Νόα. Για αν θα παίξει ο Γκαρσία και ποιος θα είναι στην θέση του αν δεν θα παίξει. Για τις μεταγραφές του μπακ και του φορ. Είμαι βέβαιος πως και ο Νικόλας, αυτά θα ήθελε να διαβάσει. Διότι πάνω απ’ όλα, ήταν η ΑΕΚ του. Ό,τι και αν είχε συμβεί στον ίδιο.
Ξέρετε κάτι, δεν είναι τόσο αυτά τα σχεδόν 30 χρόνια που πέρασαν και ξεθώριασε στις μνήμες όλων μας, αυτό που συνέβη στο Χαριλάου. Ήταν η παλικαρίσια στάση του Νικόλα που το έκανε. Ήταν ο τρόπος του και η λεβεντιά του, που δεν άφησαν εκείνη την στιγμή που του τσάκισε την σπονδυλική στήλη, να του στερήσει την ζωή του με την ΑΕΚ. Δεν έμεινε λεπτό σ’ αυτό που συνέβη. Ήταν πάντα παρών σ’ όσα συνέβαιναν. Και ναι, ο Νικόλας που δεν μπορούσε πιο να περπατήσει, προχωρούσε πάντα μπροστά και πρώτος.
Μην γελιέστε όμως, επειδή αυτός ο παλίκαρος έθαψε εκείνη την στιγμή κάτω από τόνους αγάπης για την ΑΕΚ και την ζωή, δεν είναι μια στιγμή ορφανή από ευθύνες. Δεν είναι απλώς «η κακιά στιγμή», ούτε το κακό το ριζικό, ούτε τίποτα τέτοιο. Τον Νίκο τον καθήλωσαν στο αμαξίδιο, επικίνδυνα ανεύθυνα «υπεύθυνοι» που παίζουν μπαρμπούτι με τις ζωές ανθρώπων. Και συχνά, πυκνά τις χάνουν. Νοοτροπίες επικίνδυνες, ριζωμένες και παγιωμένες πλέον ως νόρμες λειτουργίας. Λογικές και πρακτικές που ο οπαδός που πάει στο γήπεδο είναι καταχωρημένος ως ανεπιθύμητο άγριο ζώο. Και έτσι αντιμετωπίζεται.
Νομίζετε ρε, πως το ποδόσφαιρο οι χρυσοί χορηγοί, τα παχυλά τηλεοπτικά συμβόλαια και η χλιδάτη μπίζνα. Βρε αφελείς, τίποτα απ’ αυτά δεν θα υπήρχε, αν δεν υπήρχαν οι χιλιάδες, τα εκατομμύρια από τους Νικόλες, που αγαπούν βαθιά την ομάδα τους. Όλοι εσείς που νομίζετε πως οι οπαδοί είναι το… κακό, δείτε τι κάνατε εσείς στην ζωή του Νικόλα και πως το “οπαδιλίκι” με την πραγματική του έννοια, του έσωσε αυτή την ζωή.
Τον Σεπτέμβριο του 1995 στοιβάχτηκαν 2500 χιλιάδες οπαδοί της ΑΕΚ σ’ έναν χώρο που δεν χωρούσε ούτε τους μισούς και με κάγκελα που από την σαπίλα τους δεν άντεχαν το βάρος ούτε γάτας. Και ο Νικόλας το πλήρωσε με το κορμί του. Τον Νοέμβρη του 2023, σχεδόν 30 χρόνια μετά, περίπου ίδιος αριθμός οπαδών της ΑΕΚ στοιβάχτηκαν σαν σφαχτάρια για να μπουν στο γήπεδο της Τρίπολης και πνίγηκαν και στα χημικά. Πόσο νομίζετε πως ήθελε να το πληρώσει ξανά κάποιος με το κορμί του ή ακόμα και με την ζωή του.
Ο Νικόλας ήταν παλικάρι. Γενναίος. Δεν ήθελε τίποτε από κανέναν. Μόνο να βρίσκεται παντού και πάντα δίπλα στην ΑΕΚ του. Ήταν καθηλωμένος αλλά τους κοίταζε πάντα όλους μέσα στα μάτια. Ποιος από εμάς τολμούσε άραγε να κάνει το ίδιο. Απ’ όλους εμάς εννοώ. Μόνο οι παίκτες της ΑΕΚ, της μεγάλης του αγάπης, αυτοί που του έδιναν δύναμη, είχαν το δικαίωμα να το κάνουν. Όπως ο τεράστιος Στέλιος, με ματωμένο ακόμα το μάτι.
Κανείς απ’ όλους τους υπόλοιπους, απ’ όλους εμάς, δεν έπρεπε να τολμά να κοιτάξει τον Νικόλα στα μάτια. Γιατί έχουμε ευθύνη απέναντι του. Όλοι μας και το εννοώ. Από τους κρατικοκρατούντες, μέχρι και τον τελευταίο εμπλεκόμενο με το ποδόσφαιρο. Και από τους πρώτους στην σειρά της ευθύνης, εμείς οι ρεπόρτερ. Πως και ποιος τιμωρήθηκε γι αυτό που συνέβη τότε; Ποιες και τι αποφάσεις πάρθηκαν για να μπορεί ο οπαδός να πηγαίνει με απόλυτη ασφάλεια στα γήπεδα να βλέπει την ομάδα; Πως και τι άλλαξε στις αθλητικές εγκαταστάσεις που φιλοξενούν ποδοσφαιρικά παιχνίδια; Μπορεί άραγε, 30 ολόκληρα χρόνια μετά απ’ αυτό που έγινε στον Νικόλα, αυτός που πραγματικά έχει αγάπη για την ομάδα του, να βρίσκεται δίπλα της;
Όχι και τίποτα είναι απαντήσεις, σ’ όλα τα ερωτήματα. Και πως επιτρέπουμε αυτά τα επικίνδυνα «όχι» και τίποτα» και πως δεν κάνουμε κάτι γι' αυτό, δεν έχω απάντηση. Ντρέπομαι, αλλά δεν έχω απάντηση. Δεν έχω απάντηση να δώσω σ’ όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές, δεν είχαν απάντηση να δώσω στον Νίκο. Και είναι ντροπή μου, αποτυχία μου. Και το χειρότερο απ’ όλα, είναι πως από αύριο, θα γυρίσω ξανά κανονικά στις αναλύσεις για τον Γκαρσία, την πρόκριση επί της Νόα και τις μεταγραφές. Τον Νικόλα θα τον θυμάμαι πάντα μπροστά από τα αδέλφια του με τα κιτρινόμαυρα κασκόλ και δίπλα από τους αγαπημένους του με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Αγέρωχο. Και θα ντρέπομαι…
ΠΗΓΗ: enwsi.gr