Ο Σταύρος Καζαντζόγλου για τη νέα αποτυχία της ΑΕΚ κόντρα στη Λαμία και όσα πρέπει να σηματοδοτήσει για τη συνέχεια
Είναι από τα παιχνίδια που μπορείς να σχολιάσεις μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Η ΑΕΚ είχε την απόλυτη υπεροχή σε όλη τη διάρκεια του ματς, αλλά φαινόταν πως δεν ήξερε πώς να διασπάσει την άμυνα της Λαμίας. Δέχτηκε γκολ, από φάση που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει, στη μία και μοναδική φορά που ο αντίπαλος μπήκε στην περιοχή της. Αργησε πολύ να βάλει το «ιππικό», επέμεινε ο Αλμέιδα σε επιλογές που δεν έβγαιναν και το πήγε στην τελευταία ζαριά. Και ήρθαν οι γίγες Πουλακίδης, Σιδηρόπουλος, Κατσικογιάννης, να την αποτελειώσουν.
Οι τέσσερις διαιτητές, όλοι από τα βόρεια. Καλά πήγε κι αυτό.
Ας ξεκινήσω από το τελευταίο, αν και δεν είναι το μείζον. Αν από τα πρώτα δύο παιχνίδια πάει έτσι η δουλειά, να χαρώ εγώ την εξυγίανση του Μάκη. Δεν αναφέρομαι μόνο στα μαγικά της Τούμπας, αλλά κυρίως στον Ζαμπαλά που ήθελε, αλλά δεν μπορούσε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο Πουλακίδης μπορούσε. Είδε μια ΑΕΚ σε αδυναμία, προκάλεσε αφόρητη νευρικότητα με τα σφυρίγματα του, με την ανοχή στο παιχνίδι των καθυστερήσεων και στις κωμικές καθυστερήσεις που υπέδειξε.
Το γκολ της Λαμίας, προήλθε από κόρνερ σε φάση που η μπάλα είναι άουτ. Θα πει κάποιος, μα καλά αυτό είναι το πρόβλημα; Ε, είναι κι αυτό το πρόβλημα, όταν ο άλλος παίρνει πέναλτι εκεί που ψάχνεις με το μικροσκόπιο για να το βρεις και ανακαλύπτεις όρους όπως τηλεοπτικό πέναλτι για να το δικαιολογήσεις. Δυστυχώς, όσοι δεν κατανοούν ή όσοι δεν θεωρούν σημαντικό το συγκεκριμένο ζήτημα, απλά δεν βλέπουν την πραγματικότητα και πως διαμορφώνεται.
Οι ευθύνες
Κλείνω με αυτά και πάω στα σοβαρά. Η ΑΕΚ δείχνει σταθερά από το ξεκίνημα της σεζόν μια άκρως προβληματική εικόνα. Προφανώς, η μέγιστη ευθύνη σε αυτό αφορά τον Αλμέιδα. Γι’ αυτό που εμφανίζει στο γήπεδο, εκείνος είναι ο βασικός και μοναδικός υπεύθυνος. Για τις επιλογές που έχει στον πάγκο, για το εάν θα έπρεπε (που θα έπρεπε) να είχε σέντερ φορ, αριστερό μπακ και άλλες επιλογές στο αμυντικό χαφ και στην άμυνα, φταίνε εκείνοι που δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη.
Αποδείχθηκε στην πράξη, πως η νίκη και η εμφάνιση με τον ΟΦΗ ήταν απλά η παρένθεση και δεν ήταν πως η ΑΕΚ είχε αρχίσει να λύνεται. Γιατί πάλι κόντρα στη Λαμία εμφανίστηκε μια ομάδα που δεν είχε την ενέργεια, την ατομική προσπάθεια, το ομαδικό παιχνίδι για να διασπάσει μια άμυνα πολυπρόσωπη μεν, αλλά όχι και καμία γραμμή μαζινό. Δηλαδή, μην τρελαθούμε. Όταν η ΑΕΚ έπαιξε κάποια δίλεπτα ορθολογικά, το πράγμα μπορούσε να το φέρει στα μέτρα της.
Τα ακατανόητα
Βέβαια, ένα θέμα είναι το πώς. Να πω την αλήθεια, δεν κατανόησα το λόγο που επέμεινε στην 11άδα του ματς με τον ΟΦΗ. Μπορεί να πήγαν καλά, αλλά η ΑΕΚ έχει καλύτερους παίκτες στον πάγκο που τους χρειάζεται να βγουν μπροστά. Ο Περέιρα ήρθε για να… ψηθεί; Ο Λαμέλα είναι για μισάωρα; Ο Ελίασον από πότε έγινε αλλαγή του Αμραμπατ; Και πολλά ακόμα, που προφανώς δεν μπορείς να πάρεις ξεκάθαρες και λογικές απαντήσεις.
Ας υποθέσουμε πως 11άδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Που αλλάζει, γιατί κάθε αντίπαλος δεν είναι το ίδιο. Αλλά δεν γίνεται να βλέπεις αυτήν την προβληματική εικόνα στο πρώτο 45λεπτο, που η ΑΕΚ είναι «ευνουχισμένη» από τη δεξιά πλευρά με τον κάκιστο Αμραμπατ και έναν Σιμάνσκι που ξανά φαίνεται πως κάθε επαφή με την μπάλα μοιάζει σα να έχει… χειροβομβίδα και στις πρώτες αλλαγές να είναι ο Πινέδα, που μαζί με τον Κοϊτά ήταν οι μόνοι που προσπαθούσαν να παίξουν ορθολογικά.
Δεν κατάλαβα για ποιον λόγο βγήκε ο Πινέδα, για ποιον λόγο παρέμεινε στο ματς ο Σιμάνσκι. Αφού έτσι κι αλλιώς, είχε αποφασίσει θέτοντας εκτός 20άδας τον Γαλανόπουλο, πως εάν χρειαζόταν θα έβαζε πειραματικό εξάρι. Ας γινόταν νωρίτερα η κίνηση με τον Μάνταλο, που παρά το κράξιμο είναι πάντα εκείνος που νοικοκυρεύει το παιχνίδι. Όλα αυτά, δείχνουν μια ομάδα, έναν προπονητή, που έχουν κλονιστεί από την πίεση.
Χωρίς δικαιολογίες
Δεν χάθηκε τίποτα στην Ελλάδα την 2η αγωνιστική, αλλά είναι δεδομένο πως έχει γίνει μεγάλη ζημιά στην Ευρώπη και επίσης πως είναι μεγάλη γκέλα εντός έδρας με τη Λαμία. Μετά από πολύ καιρό, είδα λαϊκά δικαστήρια, ένταση και μανούρες μεταξύ Ενωσιτών. Αυτό δεν δείχνει υγεία. Συνολικά, είναι μια κρίσιμη στιγμή κατά την οποία ο οργανισμός της ΑΕΚ πρέπει να σταθεί μπροστά στον καθρέπτη του και να αποφασίσει προς τα πού θα πάει και με ποιους.
Δεν χρειάζεται ούτε δικαιολογίες, ούτε ευχολόγια. Σαφέστατα υπήρξε ένα πρότζεκτ, ο Ηλιόπουλος έφερε παίκτες που του ζητήθηκαν από το δεύτερο δεκαήμερο του Ιουλίου. Αυτό που περιμένει κάθε φίλος της ΑΕΚ είναι να δει ξανά μια ομάδα που θα παίζει ποδόσφαιρο και όχι τουρλουμπούκι, που θα μπορεί να έχει αρχές μέσα στο παιχνίδι της και θα ξέρει τι να κάνει μέσα στο γήπεδο. Ειδάλλως, θα άγεται και θα φέρεται κάθε εβδομάδα.
ΠΗΓΗ: enwsi.gr