Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την αλήθεια του γηπέδου, την πραγματικότητα με την οποία πρώτος πρέπει να συμβιβαστεί η ΑΕΚ και για τον Ηλιόπουλο
Κρύωσε κάπως το πράγμα μετά απ’ αυτό που έγινε την Πέμπτη. Παρόλο που η φάση είναι να το φυσάς και να μην κρυώνει. Θα το πιάσω πρώτα από την αντίδραση του κόσμου μετά την λήξη του παιχνιδιού. Οι οπαδοί που πηγαίνουν στο γήπεδο, έχουν και δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να αντιδρούν σ’ αυτό που βλέπουν. Όχι μόνο διότι πληρώνουν εισιτήριο με χρήματα που είναι δεδομένα από το υστέρημα τους, αλλά κυρίως διότι αυτός είναι ο ρόλος τους. Να στηρίζουν την ομάδα εννοείται, αλλά και με βάση αυτό που βλέπουν να λειτουργούν.
Σ’ έναν σύλλογο όπου οι απαιτήσεις είναι μεγάλες, δεν γίνεται ο κόσμος να χειροκροτεί και να σιγοντάρει στα πάντα. Στα καλά θα αποθεώσει, στα δύσκολα θα στηρίξει, στα άσχημα θα αντιδράσει. Αυτή (πρέπει να) είναι η ζωή σ’ έναν σύλλογο όπως η ΑΕΚ. Και η πραγματικότητα είναι πως ο κόσμος της ΑΕΚ που πηγαίνει στο γήπεδο, έχει δείξει πως τις περισσότερες φορές φέρεται πολύ δίκαια στην ομάδα. Πέρυσι μετά τον αποκλεισμό από την Αντβέρπ, δεν ακούστηκε ούτε κιχ γκρίνιας από την εξέδρα. Μόνο χειροκρότημα καθώς αναγνωρίστηκε και η προσπάθεια και η προοπτική, αλλά και η εμπιστοσύνη στην ομάδα.
Μετά την ήττα από την Μπράιτον στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο τελευταίο εντός έδρας ματς των ομίλων πέρυσι, όχι απλώς υπήρξε χειροκρότημα μετά το τέλος. Αποθέωση ήταν. Και δικαίως διότι η ΑΕΚ παρότι έχασε, είχε κάνει ένα εξαιρετικό ματς. Μάλιστα θυμάμαι τότε είχα γράψει, πως ο τρόπος που μιλάει η εξέδρα στη Νέα Φιλαδέλφεια, αποτυπώνει επί της ουσίας και το πως ο κόσμος εισπράττει αυτό που κάνει η ΑΕΚ του Αλμέιδα. Δεν μπορεί λοιπόν αυτό να ισχύει μόνο για την αποθέωση. Ισχύει και όταν έρχονται οι αποδοκιμασίες. Όπως έγινε την Πέμπτη το βράδυ.
Τελευταία φορά που ακούστηκαν στο γήπεδο τόσο έντονες αποδοκιμασίες για την ομάδα, δεν ήταν καν στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ήταν τον Μάη του 2022 και την τελευταία αγωνιστικά των πλέι οφ μια καταστροφικής σεζόν. Μια σεζόν που εξελίχθηκε καταστροφικά και είχε ξεκινήσει από τον πρόωρο αποκλεισμό από την Ευρώπη από την Βελέζ. Ο λόγος που τότε οι εξέδρες είχε ξεσπάσει σε τόσο έντονες αποδοκιμασίες, δεν ήταν μόνο η παταγώδης αποτυχία στην χρονιά, που οδήγησε ακόμα και εκτός Ευρώπης. Ήταν και η αποκαρδιωτική εικόνα που έβλεπε μέσα στο γήπεδο.
Από εκείνο λοιπόν το απόγευμα του Μάη του 2022, ακούστηκαν ξανά έντονες αποδοκιμασίες από τον κόσμο της ΑΕΚ, το αυγουστιάτικο βράδυ του 2024. Και παρότι έχει μεσολαβήσει ένα νταμπλ και ένα πρωτάθλημα που χάθηκε την τελευταία αγωνιστική. Φυσικά και μια ομάδα όπως είναι η ΑΕΚ, είναι αδύνατον να τρέφεται εσαεί με τις δάφνες από ένα νταμπλ. Ούτε να της είναι αρκετό πως το διεκδίκησε το πρωτάθλημα μέχρι τέλους και το έχασε στο φινάλε. Παρόλο που και τα δυο αυτά, έχουν την σημασία τους και κάτι δείχνουν κυρίως ως προς τι μπορεί να γίνει.
Η πραγματικότητα όμως που ζει η ΑΕΚ αυτή την στιγμή, είναι μια και ξεκάθαρη. Έχει εξαντλήσει εντελώς όλο το κεφάλαιο αγωνιστικής δυναμικής και εμπιστοσύνης που είχε καταφέρει με πολύ κόπο και δουλειά και αίμα να συγκεντρώσει όλη την προηγούμενη διετία. Και δυστυχώς, έχει επιστρέψει εκεί που ήταν το 2022. Να αρχίσει όλα αυτά, να τα μαζεύει από την αρχή. Αυτή είναι η πραγματικότητα και πρέπει η ΑΕΚ να προσαρμοστεί σ’ αυτή. Με πρώτον απ’ όλους τον Αλμέιδα. Ήταν εκείνος που ανέλαβε τότε να κτίσει μια ΑΕΚ από το μηδέν. Και πρέπει πρώτα αυτός να καταλάβει, πως οφείλει να το ξανακάνει τώρα.
Όλο αυτό το διάστημα σπάω το κεφάλι μου, όπως και πολύς κόσμος, πως είναι δυνατόν αυτή η ΑΕΚ που βλέπουμε και τώρα, αλλά και που είδαμε και από τον περασμένο Γενάρη και μετά, να έχει τόσο μεγάλη διαφορά στην εικόνα της, σε σχέση με το πρώτο μισό της περυσινής σεζόν και ολόκληρης της χρονιάς του νταμπλ. Έχοντας τον ίδιο προπονητή. Δεν υπάρχουν λογικές απαντήσεις σ’ αυτό, την μόνη που μπορώ να βρω, είναι πως ο Αλμέιδα δεν έχει ο ίδιος ποτέ απογαλακτιστεί από την ομάδα που κατέκτησε το νταμπλ. Παρόλο που ακόμα και ο ίδιος είχε διακρίνει την απόλυτη ανάγκη αυτό να γίνει. Μας το είχε πει πέρυσι τον Γενάρη στη συζήτηση που είχε κάνει με τους ρεπόρτερ.
Όμως είναι πολύ προφανές, πως δεν έχει καταφέρει να το κάνει σχεδόν καθόλου και αυτό έχει πολλαπλές επιπτώσεις και στις μεταγραφές και στην εικόνα της ομάδας και σ’ όλα. Είναι έντονα συναισθηματικός, δένεται με τους παίκτες του και το γκρουπ που φτιάχνει. Αυτό είναι ένα από τα δυνατά του σημεία, διότι θυμάστε πως αυτό ακριβώς ήταν ένα από τα μεγάλα όπλα της ΑΕΚ την χρονιά του νταμπλ. Παρόλα όλα αυτά, το ποδόσφαιρο εξελίσσεται και δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Κύκλοι παικτών, ακόμα και ολόκληρων ομάδων, όσο πετυχημένη και πετυχημένες και αν είναι, κλείνουν. Και ανοίγουν καινούργιοι. Στην ΑΕΚ ο κύκλος της ομάδας που κατέκτησε το νταμπλ, για περισσότερους από έναν λόγους, έχει ξεκάθαρα κλείσει. Ο Αλμέιδα δεν έχει συμβιβαστεί μ’ αυτό. Και νομίζω πως εκεί βρίσκεται το κλειδί ίσως σε κάθε ερώτημα για πράγματα περίεργα και στραβά στην ομάδα. Πρέπει να το κάνει, οφείλει να το κάνει. Επιβάλλεται να κτίσει την ομάδα από την αρχή. Το έκανε ήδη μια φορά. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που έφτιαξε την ομάδα του νταμπλ. Μόνο που αυτή τελείωσε και πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα πως πρέπει να ξαναφτιάξει μια τέτοια εντελώς καινούργια. Με κανένα παλιό υλικό. Διότι αν δεν το κάνει, θα του έρθει στο κεφάλι. Ήδη έχει γίνει.
Άλλωστε σε σχέση με το 2022, υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Η ΑΕΚ έχει πλέον έναν καινούργιο ιδιοκτήτη, που έχει δείξει πως είναι διατεθειμένος να κάνει και να δώσει τα πάντα για να κτίσει μια δυνατή ομάδα. Ο Ηλιόπουλος έδωσε το πιο ακριβό συμβόλαιο στην ιστορία της ΑΕΚ για να φέρει τον Λαμέλα, τα έσκασε για τον Κοϊτά και αν του έλεγαν πως χρειάζεται και ο Μίλσον θα τον έπαιρνε και αυτόν, τελείωσε μέσα σ’ ένα βράδυ τους δυο τερματοφύλακες παρκάροντας συμβόλαια ενός εκατομμύριου και πήρε άλλους δυο με συμβόλαια κοντά στα τρία εκατομμύρια, έστειλε αδιάβαστους τους Μεξικανούς για να κρατήσει τον Πινέδα.
Είναι αποφασισμένος να κάνει τα πάντα. Ο,τι του ζητηθεί. Μ’ ότι κόστος. Αυτό σημαίνει πως η ευκαιρία για να κτιστεί η ΑΕΚ από την αρχή σωστά και ορθολογικά και ποιοτικά, ήταν αλλά και παραμένει χρυσή. Αν είναι τα ζητήματα στο στελεχιακό δυναμικό του ποδοσφαιρικού τμήματος, ο Ηλιόπουλος είναι διατεθειμένος να τα λύσει. Ότι χρειάζεται το ποδοσφαιρικό τμήμα, είναι διατεθειμένος να το κάνει. Είναι λοιπόν παράλογο, σε μια τέτοια συνθήκη, αντί η ΑΕΚ να προχωρά μπροστά και να προοδεύει, να βουλιάζει σε τέλμα. Ας συμβιβαστούν όλοι με την ιδέα πως η ΑΕΚ πρέπει να κτιστεί από το μηδέν, από την αρχή και ας το κάνουν.
Θα πει κάποιος, εύκολο να το λες μήνα Αύγουστο, εξαιρετικά δύσκολο να το κάνεις. Κυρίως διότι δεν έγινε τους δυο προηγούμενους μήνες του καλοκαιριού. Πως άραγε θα γίνει τώρα. Βλέπει κανείς ωστόσο κάτι άλλο να πρέπει να γίνει απ’ αυτό που περιγράφω; Φυσικά και δεν υπάρχει τίποτα που να γίνεται δια μαγείας. Αποφάσεις θα πρέπει να παρθούν και μάλιστα γενναίες. Αλλά προς συγκεκριμένη κατεύθυνση και όχι στα κουτουρού. Και με ανθρώπους που έχουν καταλάβει ποιο και που είναι το πρόβλημα και να μπορούν να το λύσουν.
ΠΗΓΗ: enwsi.gr